കലാമന്ദിർ

Kalamandir

ഞാൻ മുറ്റത്തേക്ക് നീങ്ങുമ്പോൾ, സൂര്യൻ ചക്രവാളത്തിന് താഴെയായി മുങ്ങി, സ്വർണ്ണ തിളക്കം വീശുന്നു. പ്രകൃതിയുടെ ശാന്തമായ താളത്തിൽ നഷ്ടപ്പെട്ട ഞാൻ റോസാപ്പൂക്കൾ സൂക്ഷ്മമായി വെട്ടിമാറ്റി, ഓരോ ശ്രദ്ധാപൂർവമായ സ്നിപ്പും പൂക്കളുടെ സുഗന്ധം കൊണ്ട് വായുവിൽ നിറയ്ക്കുന്നു.

സായാഹ്നത്തിൻ്റെ ശാന്തത തടസ്സപ്പെടുത്തിയത് എൻ്റെ പിന്നിലെ കാലടികളുടെ മൃദുലമായ ആരവങ്ങളായിരുന്നു. തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയപ്പോൾ, പുഷ്ഫി ചേച്ചി അടുത്ത് വരുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു,അവരുടെ രൂപം മങ്ങിപ്പോകുന്ന വെളിച്ചത്തിന് നേരെ സിൽഹൗട്ട് ചെയ്തു. അവളുടെ സാന്നിധ്യം പൂന്തോട്ടത്തെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നതായി തോന്നി, ഒരു റേഡിയൻ സാന്നിദ്ധ്യം പൂന്തോട്ടത്തെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നതായി തോന്നി, ശാന്തമായ ചുറ്റുപാടുകൾക്കിടയിലുള്ള ഒരു പ്രസന്നമായ കാഴ്ച.

“ശ്യാം,” അവർ മൃദുവായ പുഞ്ചിരിയോടെ എന്നെ സ്വാഗതം ചെയ്തു, ശാന്തമായ പൂന്തോട്ടത്തിൽ അവളുടെ ശബ്ദം ഒരു ശ്രുതിമധുരമായ പ്രതിധ്വനിയായി.

“ഇതുവരെ പോയില്ലേ പുസ്ഫി ചേച്ചി?” അവരുടെ ശബ്ദം കേട്ട് ഒരു കുളിര് മ അനുഭവപ്പെട്ട് ഞാന് മറുപടി പറഞ്ഞു. “ചേച്ചി ഇവിടെ കാണുമെന്ന് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല.”

അവർ മെല്ലെ ചിരിച്ചു, എൻ്റെ കാതുകളിൽ സംഗീതം പോലെ ശബ്ദം. “നിൻ്റെ മനോഹരമായ നടുമുറ്റത്തിൻ്റെ മോഹത്തെ എനിക്ക് ചെറുക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല, ഇത് ലോകത്തിൻ്റെ അരാജകത്വത്തിനിടയിൽ ഒരു മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന മരുപ്പച്ച പോലെയാണ്.” അവളുടെ അഭിനന്ദനത്തിൽ അഭിമാനം തോന്നിയ ഞാൻ സമ്മതത്തോടെ തലയാട്ടി. “നന്ദി. എനിക് നേച്ചർ ഇഷ്ടമാ. ഐ ഫിന്ദ് പീസ് ഹിയർ .”

പുസ്ഫി അടുത്തേക്ക് ചെന്നു, അവളുടെ കണ്ണുകൾ കൗതുകത്താൽ തിളങ്ങി, അവൾ മുറ്റം നിരീക്ഷിച്ചു. “നിനക്ക് ഇത്രയും കലാപരമായ ഒരു കറിവ് ഉണ്ട് , ശ്യാം. ഇത് ശരിക്കും ശ്രദ്ധേയമാണ്.”

അവരുടെ സ്തുതിയിൽ ഒരു സന്തോഷം തോന്നി ഞാൻ നന്ദിയോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു. “എനിക്ക് കലയോടും പ്രകൃതിയോടും എപ്പോഴും ഇഷ്ടമാണ്. ഭൂമിയുമായി ബന്ധപ്പെടാനും ജീവിതത്തിൻ്റെ കുഴപ്പങ്ങൾക്കിടയിൽ സമാധാനം കണ്ടെത്താനുമുള്ള ഒരു മാർഗമാണിത്.” അവർ ചിന്താപൂർവ്വം തലയാട്ടി, അവരുടെ നോട്ടം ഞങ്ങളെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള അതിലോലമായ പൂക്കളിൽ പതിഞ്ഞു. “എനിക്ക് അത് കാണാൻ കഴിയും. മറ്റെവിടെയെങ്കിലും കണ്ടെത്താൻ പ്രയാസമുള്ള ഒരു ശാന്തത ഇവിടെയുണ്ട്.”